Telefon komórkowy
Telefon komórkowy – rodzaj aparatu telefonicznego, przenośnego, komunikującego się z siecią przy użyciu fal radiowych (zasadniczo w zakresie mikrofalowym). W technologii sieci komórkowych słowo komórka oznacza obszar zasięgu pojedynczej stacji przekaźnikowej – obsługa telefonu jest automatycznie przekazywana z jednej komórki do następnej w trakcie przemieszczania się osoby używającej telefonu komórkowego. Jest rozwinięciem lekkiego, ręcznego radiotelefonu.
Obecnie absolutna większość telefonów komórkowych działa w systemach cyfrowych (np. GSM, DCS, PCS, UMTS). W starszych rozwiązaniach mieliśmy do czynienia z sieciami analogowymi (NMT, AMPS).
Historia
Próby stworzenia tych telefonów komórkowych powstawały w latach 40. i 50. Pierwszy prototyp telefonu komórkowego wykonała w 1956 roku szwedzka firma Ericsson. Telefon ważył
Możliwości telefonów
Współczesny telefon komórkowy, oprócz realizowania podstawowej funkcji prowadzenia rozmowy, z reguły wyposażony jest w wiele dodatkowych opcji, które m.in.:
- wykorzystują właściwości sieci (np. SMS lub ich rozwinięcia takie jak EMS, MMS, cyfrowa transmisja danych),
- opierają się na dodatkowym oprogramowaniu np. budzik, notes, organizator, kalkulator,
- posiadają dodatkowe, wbudowane urządzenia np. dyktafon, radio, odtwarzacz MP3, GPS, kamera czy aparat fotograficzny (aparaty pracujące w technologii 3G oferują możliwość prowadzenia wideokonferencji),
- łączą się z internetem,
- mają własne gry (najnowsze modele zamiast klawiszy wykorzystują ruchy użytkownika),
- niektóre typy posiadają możliwość obsługi dwóch kart SIM jednocześnie.
Warstwy oprogramowania
W telefonie komórkowym najczęściej istnieją 3 warstwy oprogramowania.
System operacyjny
Telefony pracują pod kontrolą systemu operacyjnego, np. Android, Symbian, Linux, Maemo, iPhone OS, Microsoft Windows Mobile, Nucleus, REX, OSE, Brew Mobile Platform.
System operacyjny odpowiedzialny jest za zarządzanie pamięcią, wątkami, komunikację z warstwą sprzętową.
Platforma
Na systemie operacyjnym zazwyczaj działa platforma, która ułatwia szybkie tworzenie oprogramowania na telefony i posiada wiele podstawowych funkcji telefonu. Są to np.:
- MOTOMAGX (firmy Motorola), oparta o system Linux,
- MontaVista (firmy Motorola), oparta o system Linux,
- Series 60 (firmy Nokia; dostosowana do systemu operacyjnego Symbian),
- UIQ (firmy UIQ; dostosowana do systemu operacyjnego Symbian),
- APOXI(firmy Infineon; umożliwia stosowanie wielu systemów operacyjnych),
- BREW (firmy Qualcomm; dla systemu operacyjnego REX),
- Android (otwarta platforma stworzona pod przewodnictwem Google; oparta na systemie operacyjnym Linux),
Oprogramowanie telefonu
Jest to warstwa tworzona przez producenta indywidualnie dla każdego telefonu i odróżniająca go od innych telefonów. Producent często tworzy łaty do oprogramowania i umieszcza je na swojej stronie internetowej. Należy ją wówczas pobrać i wgrać na telefon.
Warstwa oprogramowania
Warstwa dodatkowych aplikacji które użytkownik może samodzielnie tworzyć, wgrywać oraz kasować
Dzięki możliwości wykorzystania języka programowania Java firmy Sun istnieje możliwość tworzenia aplikacji dla telefonów komórkowych. Dla telefonów nowszych generacji udostępniane są środowiska deweloperskie (np. dla systemów Symbian, Linux), które umożliwiają tworzenie aplikacji bezpośrednio na platformę systemową obsługującą dany telefon.
Sprzedaż telefonów na świecie
Według badań rynku telekomunikacyjnego w 2005 r, największy udział w sprzedaży telefonów komórkowych posiadała fińska Nokia – 33,4%, na drugim miejscu znajdowała się Motorola – 22,1%. Kolejne pozycje zajmowały firmy: Samsung, LG, Sony Ericsson oraz przejęta przez BenQ spółka Siemens. W sumie, pięciu pierwszych potentatów w produkcji sprzętu elektronicznego posiadało ok. 80% udziałów w całym rynku światowym, na którym w roku 2005 sprzedano ponad 816,6 mln sztuk telefonów, a w 2 kwartale 2006 roku ok. 229 mln aparatów (przewidywana sprzedaż roczna w 2006 to 960 mln sztuk), czyli o 18 proc. więcej niż rok wcześniej.
W 2008 r. udział w rynku kształtował się następująco: Nokia 39,7%; Samsung 16,7%; LG Electronics 8,5%; Motorola 8,5%; Sony Ericsson 8,2%; pozostali 18,4% .
Telefony komórkowe w Polsce
Jak wynika z przeprowadzonych w Polsce w 2006 roku badań, penetracja telefonii komórkowej – czyli stosunek aktywnych kart SIM do liczby mieszkańców, wynosił 96,27% (średnia w pozostałych krajach UE wynosiła w październiku 2006 roku 107,4%). Wśród osób w wieku od 13 do 19 lat odsetek posiadaczy wynosi 91%, natomiast w przedziale wiekowym 20-29 wynosi 95%. Według kryteriów mieszkaniowych, najwięcej posiadaczy jest wśród ludności średniej wielkości miast – 79%, a pod względem wykształcenia dominują osoby z wykształceniem wyższym – 86%. Odsetek osób posiadających więcej niż jeden telefon komórkowy pod koniec 2006 roku to ok. 11% użytkowników.
Do końca 2009 penetracja telefonii komórkowej wzrosła według danych GUS do 117,76%. Po czwartym kwartale 2009 w Polsce działało 44,9602 mln kart SIM.
Get your own Slide Show!
